1.
لطفا در باب توبه و نجات از آثار گناه كلامي بفرماييد. من در گذشته گناهان بزرگي مرتكب شده ام و اگرچه توبه كرده ام، اما نه آثار گناه از ميان رفته و نه از هراس و اندوه من كاسته شده است .
پاسخ: در معتبرترين حديث از پيامبراكرم آمده است كه: التائب من الذنب كمن لا ذنب له يعني آن كس كه از گناهي توبه كرده است مانند كسي است كه او را هيچ گناهي نيست. اين سخن مانند آن است كه گويند اگر كسي از بيماري، شفاي كامل يافت مانند كسي است كه در سلامت كامل است. واينكه گفته اند خداوند "محاء الذنوب" است بدين معني است كه خداوند (درصورت توبه) گناه را به كلي محو مي كند چنانكه گويي نيست و بلكه نبوده است.
ازاين رو بايد شكر توفيق توبه رابجاي آورد و بررحمت فراگير خداوند تكيه كرد. وهرچه انسان بر خوبي ها و فضيلت هاي خود بيفزايد نيز موجب فروريختن گناهان مي شود چنانكه در قرآن آمده است: ان الحسنات يذهبن السيئات يعني همانا كه انجام كارهاي خوب مايه ازميان رفتن گناهان مي شود. توبه به حقيقت محو گناه از صفحه وجود آدمي است و اگر شخص همچنان ميل بدان گناه دارد معلوم است كه از وجودش محونشده است.
2.
چگونه بر ضعف خود مسلط شویم و در راه خدا پایداری کنیم؟
پاسخ: اگر آدمی نگاهی به حشمت و جلال خود کند و به یاد آورد که خداوند فرمود خلقت انسان نقطه اوج
آفرینش اوست، موجودی که فرشتگان براو سجود کردند نمیتواند زبون و ناتوان باشد. هر انسانی باید هر
روز مقام انسانی خود را جشن بگیرد. این حماسه انسانی در اثر مصاحبت بزرگانی چون فردوسی، نظامی،
شکسپیر و هوگو افزون میشود.
3.
برای افزایش حضور دل در پیشگاه خداوند چه باید کرد؟
پاسخ: اگر آدمی کرده های خویش را با نام و یادخدا آغازکند و هردم این پرسش را با خود تکرار کند که آیا
این کار خدا را خوش می آید؟ و نیز خود را زیر نگاه فراگیر الهی احساس کند، او نیز حضور دائمی خود را به
آدمی نشان خواهد داد.
4.
چگونه بر ترسهای درونی و بیرونی و افکار منفی غلبه کنیم؟
پاسخ: مطالعه کتابهای خوب، شنیدن موسیقیهای استثنایی و دیدن آثار هنری،زشتیهای ذهن را
میزداید.اگر هر روز تلاش کنیم لبخندی برچهره افسردهای بیاوریم از همه اینها بهتر است.
پاسخ: حضرت عیسی پیامبری است که معجزات بسیار به او نسبت داده اند از جمله زنده کردن مردگان و شفای افلیج هاو جذامیان و نابینایان. اما این معجزات نزد اهل معرفت همه اشاره به تاثیر نَفَس حضرت عیسی در آدمیان و شفای بیماری های جهل و حرص و حسد و امثال آنهاست. روی آب راه رفتن که به برخی از اولیای ما نیز نسبت داده شده اشاره به آن است که ایشان با توکل تام و تمام بر خداوند همۀ کارهای نا ممکن را انجام می دهند. دو بیت زیر از سعدی راجع به کرامت برخی اولیا و ابدال است در اینکه ایشان سنگ را به طلا و نقره تبدیل می کردند: شنیدم که در روزگار قدیم شدی سنگ در دست ابدال سیم مپندار کاین قول معقول نیست چو قانع شدی سنگ و سیمت یکی است
7.
یکی از آموزه های شما " پیکار پیوسته آدمی با دیو " است چطور می توان در زندگی روزمره به این امر مهم پرداخت؟ با توجه به اینکه این دیو ها درونی هستند از چه طریق می توان وارد مبارزه شد؟
پاسخ: دیو های درون آدمی چون خشم، حرص، حسد و جاه طلبی تنها با همت بلند و قوه اراده تسخیر می شوند و آن همت و اراده در مصاحبت بزرگان جهان حاصل می شود از طریق حضورشان یا بهتر از آن از طریق آثار مکتوبشان.
8.
آیا این حدیث پیامبر که:" روز قیامت هر چشمی در قیامت گریان است مگر چشمی که در مصیبت و عزای حسین گریسته باشد"، صحت دارد ؟
پاسخ: ما تنها سخن قرآن را کلام الهی می دانیم و حدیث پیامبر اکرم و روایات ائمه شیعه را نیز در صورت مطابقت با قرآن می پذیریم و قرآن چنین اعتقادی را که شخص با همۀ شرارت ها بتواند با گریه برای امام حسین رستگار شود هرگز نمی پذیرد.
9.
منظور خیام از این شعر چیست؟
قومی متفکرند اندر ره دین
قومی به گمان فتاده در راه یقین
می ترسم از آن که بانگ آید روزی
کای بی خبران راه نه آن است و نه این
پاسخ: شعر خیام طعنه ای است بر امثال امام فخر رازی و غزالی که گمان به داشتن یقین برده اند. خود خیام یک موحد تمام عیار است.
10.
چرا خداوند حضرت آدم را بخاطر خوردن سیب از بهشت بیرون راند و یکصد و بیست و چهار هزار پیغمبر فرستاد که دوباره انسان را برگرداند، چرا ابتدا حضرت آدم را نبخشید؟
پاسخ: حکمت آفرینش را هیچ کس نمی داند و اگر کسانی سخنی در این باب گفته اند حدسی زده اند و تفسیر و تعبیری کرده اند. داستان آفرینش انسان و فرستادن او به زمین به عنوان تبعید یک روایت تاریخی نیست یک داستان رمزی است که می توان پس از مطالعات بسیار اندکی به رمز آن پی برد.