پاسخ: فردوسى نخستين شاعر ايرانى است كه همه شاعران بزرگ ديگر بر سر سفره او نشسته اند، در حالى كه او بر سر سفره شاعر بزرگى ننشسته است. فردوسى حماسه سرا است اما در حماسه او لطايف ادبى، تغزلى و تعليمى نيز بسيار دیده می شود.

پاسخ: شكسپير، ميلتون، ادموند اسپنسر، چاسر، الكساندر پوپ، ويليام بليك، وردزورث، شلى، كيتس و بايرون.

پاسخ: مشرك كسى است كه حق را بخاطر منافع شخصى يا گروهى زير پا مى گذارد و عدالت و انسانيت را دستخوش هواهاى خود مى كند. مشرك از ديدگاه فلسفى كسى است كه غير خدا را در امور عالم شريك مى داند. آن شرک که تنها در عقیده ظاهر می شود موجب مجازات نیست بلکه موجب راهنمایی و هدایت است.

پاسخ: حسود صفتِ شيطان است و چه بسيار شرور از آن ناشى مى شود. حسادت را اروپاييان غول سبز چشم خوانده اند زيرا رنگ حسادت را سبز مى دانستند.

پاسخ: ادبيات خود از بهترين تفسيرهاى قرآن است. بايد با ادبيات انس گرفت و نيز با قرآن بايد مصاحبت دائم داشت تا بتدريج انعكاس حقايق قرآنى را در ادبيات يافت. مقصود از ادبيات بيشتر همان آثار فردوسى، نظامى، سنايى، عطار، مولانا، سعدى، حافظ و شيخ محمود شبسترى است.

پاسخ: اين شبهه مبنايى ندارد. اشعار از پروين اعتصامى است.

پاسخ: كليات چراغ هدايت است كه گمراه نشويم و جزئيات نظم و انضباط مى دهد به زندگى تا احكام الهى را با امكانات و شرايط روز هماهنگ كنيم.

پاسخ: اگر كسى در معبد عالم خود را وقف كند در خدمت به زيبايى يعنى هنر و دانايى يعنى علوم و فنون و نيكويى يعنى فضيلت و اخلاق، چنين كسى از بركات دنيا و آخرت برخوردار خواهد شد و بيشترين لذت مادى و معنوى به او خواهد رسيد.

پاسخ: وابستگى به دنيا در نفس خود كمال است و همه لذتها و گرايش هاى انسانى كه در ما هست، موهبت الهى است. اما وقتى اين تعلقات حق را زير پا بگذارد و دروغ را بر راستى ترجيح دهد و كبر را بر فروتنى و حرص را بر قناعت و كينه را بر مهربانى، در اينجا نام آن تعلقات، دنيوى و نفسانى مى شود كه مايه گمراهى و سرگردانى است. راه رهايى اين است كه شخص هر چه بيشتر خود را به زيبايى و دانايى و نيكويى وابسته كند و پاى از دايره خوبى و زيبايى بيرون نگذارد.