پاسخ: مشرك كسى است كه حق را بخاطر منافع شخصى يا گروهى زير پا مى گذارد و عدالت و انسانيت را دستخوش هواهاى خود مى كند. مشرك از ديدگاه فلسفى كسى است كه غير خدا را در امور عالم شريك مى داند. آن شرک که تنها در عقیده ظاهر می شود موجب مجازات نیست بلکه موجب راهنمایی و هدایت است.

پاسخ: حسود صفتِ شيطان است و چه بسيار شرور از آن ناشى مى شود. حسادت را اروپاييان غول سبز چشم خوانده اند زيرا رنگ حسادت را سبز مى دانستند.

پاسخ: ادبيات خود از بهترين تفسيرهاى قرآن است. بايد با ادبيات انس گرفت و نيز با قرآن بايد مصاحبت دائم داشت تا بتدريج انعكاس حقايق قرآنى را در ادبيات يافت. مقصود از ادبيات بيشتر همان آثار فردوسى، نظامى، سنايى، عطار، مولانا، سعدى، حافظ و شيخ محمود شبسترى است.

پاسخ: اين شبهه مبنايى ندارد. اشعار از پروين اعتصامى است.

پاسخ: كليات چراغ هدايت است كه گمراه نشويم و جزئيات نظم و انضباط مى دهد به زندگى تا احكام الهى را با امكانات و شرايط روز هماهنگ كنيم.

پاسخ: اگر كسى در معبد عالم خود را وقف كند در خدمت به زيبايى يعنى هنر و دانايى يعنى علوم و فنون و نيكويى يعنى فضيلت و اخلاق، چنين كسى از بركات دنيا و آخرت برخوردار خواهد شد و بيشترين لذت مادى و معنوى به او خواهد رسيد.

پاسخ: وابستگى به دنيا در نفس خود كمال است و همه لذتها و گرايش هاى انسانى كه در ما هست، موهبت الهى است. اما وقتى اين تعلقات حق را زير پا بگذارد و دروغ را بر راستى ترجيح دهد و كبر را بر فروتنى و حرص را بر قناعت و كينه را بر مهربانى، در اينجا نام آن تعلقات، دنيوى و نفسانى مى شود كه مايه گمراهى و سرگردانى است. راه رهايى اين است كه شخص هر چه بيشتر خود را به زيبايى و دانايى و نيكويى وابسته كند و پاى از دايره خوبى و زيبايى بيرون نگذارد.

پاسخ: از آنجا كه جهل از مقوله تاريكى است ترس ما نيز از رسيدن به آن مقام هيچ ندانستن، ترس از تاريكى است. اما اگر در كنار اين علم، شكوه و عظمت علم الهى در پيش ما ظاهر شود، آن ترس زائل مى گردد، زيرا خداى رحمان همه چيز را مى داند و ما را در هر طريق هدايت مى كند.

پاسخ: مقصود اين است كه خداوند از نفَس خود در آدم دميد و اگر جز نفَس چيزى باقى نماند همان خود او خواهد بود و پيامبر در آن شب از شئونات عالم، تنها همان نفَس الهى را با خود همراه داشت بنابراین همه حق بود و کس نبود آنجا.