به رنگ های سیاه و سفید و شنگرفی و آبی و قرمز و نقره ای و طلایی بود،
تپه ای که قصر ییلاقی شاهنشاهان اشکانی همچون جواهری در یک تاج مرصّع
.بر تارک آن می درخشید نظاره کند
 در اطراف منزل اردوان باغ زیبایی دامن گسترده بود و باغچه های گل و درختستان میوه در آن جای داشت
و نهرهای فراوان که از دامنۀ کوه های اُرُنتیس سرچشمه می گرفت، آن را سیراب می کرد
و پرندگان خوش نغمۀ بی شماری نیز بودند که فضای باغ را آهنگین می کردند.
امّا اکنون رنگ ها همه در تیرگی لطیف عطرآگین شب دیرپای دی ماهی فرو رفته بود
و همۀ صداها در جذبۀ سکوت شب خاموش بود،
مگر صدای پای آب که زمزمه ای آمیخته از خنده و گریه را...
برگرفته از کتاب "آن خردمند دیگر"
 ترجمۀ حسین الهی قمشه ای

آرزوی ما این است که مردمان
آنقدر بزرگ شوند
که بدانند بزرگی در بزرگواری است
و رستگاری همگان در مهربانی و همدردی است
ابوسعید گفت اگر در سرتاسر خاوران خاری در پای کسی رود
آن در پای من رفته است
و مسیح همه آلام بشری را چون تاج خار بر سر خود نهاد
و احمد به وحی الهی گفت شما هرگز به مقام نیکویی نخواهید رسید
مگر از آن چیزها که خود دوست می دارید به دیگران کرامت کنید
دلا تا بزرگی نیاری به دست
به جای بزرگان نشاید نشست
نظامی
به قلم حسین الهی قمشه ای
تصویر کلیسا در همسایگی مسجد در آبادان
www.drelahighomshei.com

و بالاخره در 1915 در لندن اقامت گزید و تبعۀ انگلستان شد.
او سرودن شعر را از نوجوانی آغاز کرد و نخستین شعری که از او منتشر شد و شهرتی یافت،
"نغمه های عاشقانۀ آلفرد پروفراک" بود که تصور الیوت را از روشنگر غربی نشان می دهد.
"کجاست آن زندگی
که در زیستن گم کرده ایم؟
کجاست آن حکمت و معرفت
که در علم و فضل گم کرده ایم؟
کجاست آن علم وفضل
که در اخبار و اطلاعات گم کرده ایم؟
گردش افلاک در طی بیست قرن
ما را هر دم به خاک نزدیک کرد،
و از پروردگار دور."
تی اس الیوت
برگرفته از کتاب "در قلمرو زرین"
به قلم حسین الهی قمشه ای
تصویر تی اس الیوت

و آن هدایای سه گانه مغان را
که طلا و مُرّ و کُندُر است
در گنجینه شادیها و غمهای خود
بدان کودک می سپاریم
و شبهای "اندیشه"
و روزهای "زیبایی" را
به او هدیه می کنیم
او وارث زمینی است که ما دوست می داشتیم.
کتلین رین
"We Who Are Old"
We who are old greet at the threshold
The newborn arriving, as we are returning.
We offer our gifts
Myrrh, frankincense, gold of our sorrows and joys
Our nights of wisdom and days of beauty
To the babe who inherits
.The world we have loved
Kathleen Raine
□ مغان سه گانه، سه ایرانی هوشمند بودند
که از راه ستاره شناسی عرفانی طلوع ستاره مسیح را مشاهده کردند
و به آستان او شتافتند
و هدیه هایی از طلا و مُرّ و کندر در پای او افشاندند.
که طلا رمز ملکوت و پادشاهی حضرت عیسی است
و کندر عطری است که او از بهشت آورده است
و مُرّ رمز همه تلخیها و سختیهایی است
که او بر صلیب رنج و محنت در راه بشریت تحمل کرده است.
 بر گرفته از کتاب "Lighting a Candle"
اثر کتلین رین
ترجمه و توضیح: حسین الهی قمشه ای
آهنگساز: Joscelyn Godwin

و مانند دروغگویان وشیادان و حریصان و حسودان
به اندک زمانی مهر و نشان آن صفت ناخوش
بر چهره اش نقش می بندد
و دیگر آنکه به سبب استعلا طلبی
نهرهای شهد و شیر و شراب
که در بهشت فرهنگ و هنر جاری است
به سوی او سرازیر نمی گردد.
از این رو:
افتادگی آموز اگر طالب فیضی
هرگز نخورد آب زمینی که بلند است

نوشته حسین الهی قمشه ای
www.drelahighomshei.com

به جمشید بر گوهر افشاندند
مر آن روز را روز نو خواندند
این رویداد فرخنده در نخستین بامداد بهاری است
که خورشید بر راستای برابری بر زمین می تابد
و شب و روز در سراسر زمین یکسان می شود
این رستاخیز بهاری که نمایشگاه هرسالۀ فرّه ایزدی است
همه مردمان را به پندار نیک، گفتار نیک و کردار نیک فرا می خواند
و آیین مهربانی و کیشِ داد و دهش را
بر دیهیم شهریاری می نشاند
و با این تاج گذاری خسروی
آن روزگار زرّین
که آرزوی دیرین همه فرزندان کیومرث است،
آغاز می شود
و پایان می یابد آن روزگار سیاه که:
شده بر بدی دست دیوان دراز
به نیکی نرفتی سخن جز به راز
فردوسی
و چون اهریمن به شرمندگي فرود آمد،
و فروهر به فرخندگي برآمد،
همه كارها به شايستگي روي خواهد كرد،
و به گفته پیر مغان ما
که چون فروغ اسپهبدی بر اریکه سخن پارسی می درخشد:
خوش به جای خویشتن بود این نشست خسروی
تا نشیند هر کسی اکنون به جای خویشتن
حافظ
نوشته حسین الهی قمشه ای، فارسی سره" نوروز جمشیدی "

نوروز باستانی ما با پادشاهی جمشید آغاز می شود
چنانکه فردوسی بهشت آفرین گفت:
به فرّ کیانی یکی تخت ساخت
چه مایه بدو گوهر اندر نشاخت
به جمشید بر گوهر افشاندند
مر آن روز را روز نو خواندند
این رویداد فرخنده در نخستین بامداد بهاری است
که خورشید بر راستای برابری بر زمین می تابد
و شب و روز در سراسر زمین یکسان می شود
این رستاخیز بهاری که نمایشگاه هرسالۀ فرّه ایزدی است
همه مردمان را به پندار نیک، گفتار نیک و کردار نیک فرا می خواند
و آیین مهربانی و کیشِ داد و دهش را
بر دیهیم شهریاری می نشاند
و با این تاج گذاری خسروی
آن روزگار زرّین
که آرزوی دیرین همه فرزندان کیومرث است،
آغاز می شود
و پایان می یابد آن روزگار سیاه که:
شده بر بدی دست دیوان دراز
به نیکی نرفتی سخن جز به راز
فردوسی
و چون اهریمن به شرمندگي فرود آمد،
و فروهر به فرخندگي برآمد،
همه كارها به شايستگي روي خواهد كرد،
و به گفته پیر مغان ما
که چون فروغ اسپهبدی بر اریکه سخن پارسی می درخشد:
خوش به جای خویشتن بود این نشست خسروی
تا نشیند هر کسی اکنون به جای خویشتن
حافظ
نوشته حسین الهی قمشه ای، فارسی سره

آنها دختران و پسران زندگی اند در سودای خویش.
این جوهر حیات است که به شوق دیدار خویش هر دم از گوشه ای سر بر می کند.
آنها از کوچه ی وجود شما می گذرند، اما از شما نیستند،
و اگر چه با شمایند، به شما تعلق ندارند.
عشق خود را بر آنها نثار کنید،
اما اندیشه هایتان را برای خود نگه دارید.
زیرا آنها را نیز برای خود اندیشه ای دیگر است.
جسم آنها را در خانۀ خود مسکن دهید،اما روح آنان را آزاد گذارید
زیرا روح آنان در خانه ی"فردا" زیست خواهد کرد
که شما حتی در رویا نمی توانید به دیدار آن بروید.
ممکن است تلاش کنید که شبیه آن ها باشید، اما مکوشید که آنان را مانند خود بار بیاورید
زیرا زمان به عقب باز نخواهد گشت و با دیروز درنگ نخواهد کرد.
شما کمانی هستید که از چله آن فرزندانتان همچون تیرهای جاندار به آینده پرتاب می شوند.
کماندار نشانه را در بی نهایت می بیند و با قوت شما را خم می کند
تا تیرهایش با شتاب به دوردست پرواز کنند.
بگذارید فشار این خم شدن با شادمانی همراه باشد،
زیرا کماندار چنانکه تیرهای پرشتاب را دوست دارد،
ثبات و استحکام کمان نیز برای او عزیز است.
برگرفته از کتاب "پیامبر"
اثر جبران خلیل جبران
ترجمۀ حسین الهی قمشه ای