عوام عيب كنندم كه عاشقي همه عمر كدام عيب كه سعدي خود اين هنر دارد

خداي متعال فرمود : فلاح كسي را بود كه پاك گردد ، نه آنكه علم پاكي بياموزد.

رسول (ص) فرمودند : عذاب هيچ كس اندر قيامت عظيمتر از عذاب عالمي نيست كه وي به علم خويش كار نكند.

رسول (ص) فرمودند : نيك چيزي است مال شايسته مرد شايسته را

گل بي رخ يار خوش نباشد
بي باده بهار خوش نباشد
طرف چمن و طواف بستان
بي لاله عذار خوش نباشد

چون كني بر بي حسد مكر و حسد زان حسد دل را سياهيها رسد

خاك شو مردان حق را زير پا خاك بر سر كن حسد را همچو ما      

خشم و شهوت مرد را احول كند ز استقامت روح را مبدل كند

چون غرض آمد ،هنر پوشيده شد صد حجاب از دل بسوي ديده شد  

عشقهايي كز پي رنگي بود عشق نبود ، عاقبت ننگي بود

آرزو مي خواه ليك اندازه خواه برنتابد كوه را يك برگ كاه

آفتابي كز وي اين علم فروخت اندكي گر پيش آيد جمله سوخت      

اي لقاي تو جواب هر سوال مشگل از تو حل شود بي قيل و قال

ترجمان هر چه ما را در دل است دست گير هر كه پايش در گل است

عاشقي پيداست از زاري دل نيست بيماري چو بيماري دل

علت عاشق ز علتها جداست عشق اصطرلاب اسرار خداست    

كوزه چشم حريصان پر نشد تا صدف قانع نشد پر در نشد

هر كه را جامه ز عشقي چاك شد او ز حرص و عيب كلي پاك شد

بند بگسل باش آزاد اي پسر
چند باشي بند سيم و بند زر 

در غم ما روزها بيگاه شد 
روزها با سوزها همراه شد 
روزها گر رفت گو رو باك نيست 
تو بمان اي آنكه چون تو پاك نيست