91.
مقام بى آرزويى چيست و از چه چيز بايد بى نياز بود؟
پاسخ: مقصود از ترك آرزوها در حقيقت ترك هواهاى نفسانى است كه آدمى را به يك گداى راه نشين بدل مى كند كه دايم از مردم دون مايه چيزى مى طلبد و خوار و خفيف مى شود. مردم دون مايه مانند حرص و دروغ و تكبر و امثال آن است كه آدمها با گدايى از آن مى خواهند به مقصودهايشان برسند. با ترك آرزوهاى خودخواهانه آدمى به مقام عشق مى رسد. عشق به زيبايى و دانايى و نيكويى كه از آن بى نياز نبايد بود ما به حقيقت نياز داريم، به راستى و درستى و صداقت و صميميت و مهربانى و نيز به دانايى و توانايى و همچنين به زيبايى نيازمنديم زيرا اينها غذاى روح ماست چنانكه ما به غذاى جسم نيز نيازمنديم اما به زهرمارى چون كينه و حسد و مستى الكل دو آتشه اى چون تكبر و خودبينى نياز نداريم.
92.
معنى اين ابيات شيخ محمود شبسترى چيست؟
عدم آيينه عالم عكس و انسان
چو چشمِ عكس در وى شخص پنهان
تو چشم عكسى و او نور ديده است
به ديده ديده را هرگز كه ديده است
پاسخ: اگر حضرت احديت را معشوق مطلق ناميم سخن شيخ محمود اين است كه آن معشوق در پيش آيينه عدم كه هيچ نقشى ندارد اما مى تواند هر نقشى را متجلى كند، ايستاد و خود را در آيينه ديد. آن شخص كه در آيينه است همان جهان است
كه آيينه روى خداست اما در چشم آن عكس اگر خوب بنگريد عكس بسيار كوچك ديگرى از معشوق در چشم عكس مى يابيد كه آن همان انسان است، انسان همان عالم است كه كوچك شده است.
پاسخ: اوتاد جمع كلمه وتد است به معنى ميخ چوبين كه براى برافراختن خيمه در زمين نصب مى كردند و مقصود از اوتاد اوليايى هستند كه در ضمير وجودشان مى توان نشست و همچنين ابدال بدل و نظير و شبيه اوليا هستند كه به هدايت باطنى خَلق به خُلق خوش و مهربانى مشغولند.
94.
بزرگترين نعمتى كه خداوند به انسان عطا كرده است و بزرگترين آرزويى كه مى توان از خداوند درخواست كرد چيست؟
پاسخ: بزرگترين نعمت خداوند اين است كه به آدمى توفيق خدمت و رحمت بر خلق عطا كند. چنانكه پيامبر اكرم در شب معراج هنگامى كه به بارگاه احديت راه يافت و به تعبير نظامى ندا آمد كه هر چه آرزو دارى بخواه، او گفت كليد گنج رحمت بى پايانت را به من ببخش تا همه مردمان را از آن رحمت برخوردار گردانم. عين ابيات نظامى در خسرو شيرين چنين است:
ندا آمد كه اى مقصود درگاه
هرآن حاجت كه مقصود است درخواه
سراى فضل بود از بخل خالى
كليد گنج رحمت خواست حالى
پاسخ: قرآن همه منكران را دعوت كرده است كه اگر اين قرآن را ساخته و پرداخته فردى مى شناسيد كه خود يا احتمالا با كمك ديگران آن را بافته است، شما هم گرد هم آييد و كنگره زبان شناسان و ادبيات دانان تشكيل دهيد و يك سوره شبيه قرآن بياوريد در فصاحت و زيبايى و انسجام صورت و معنى. و اكنون هزار و چهارصد سال است كه منكران چنين توفيقى نداشته اند و امروز هم مى توان آن ها را به پاسخ تحدى قرآن دعوت كرد.
96.
فرد زرنگى با مغالطه به اهدافش مي رسد و فرد نادانى در دام مغالطه، بازى را مى بازد، كداميك مستحق سرزنش هستند؟
پاسخ: ملامتى بر هر دو اينها وارد است. مغالطه گر تجاوز به حقوق مردمان مى كند و زرنگى هايش خودخواهانه و اغلب ناحق است. اما بر فرد دوم نيز اين ملامت وارد است كه چرا اجازه داده است كه فریبکاری، با سرنوشت او بازى كند. او مى بايست دست کم با افراد برجسته و پاکدلی مشورت مى كرد و سخن كسى را كه درست نمى شناسد، نمى پذيرفت.
97.
با توجه به اينكه سعادت در زندگى، اعتقاد به خوبى و حقيقت است، پس جايگاه رعايت اصول و فروع
دین کجاست؟
پاسخ: رعايت اصول و فروع اديان در همان ايمان به خوبى و زيبايى و دانايى است که از صفات خداست. البته ایمان حقیقی به زیبایی، دانایی و نیکویی مستلزم آن است که شخص این سه ارزش را بر همه ارزش های دنیوی چون ثروت و جاه و شهرت مقدم دارد.
پاسخ: فردوسى نخستين شاعر ايرانى است كه همه شاعران بزرگ ديگر بر سر سفره او نشسته اند، در حالى كه او بر سر سفره شاعر بزرگى ننشسته است. فردوسى حماسه سرا است اما در حماسه او لطايف ادبى، تغزلى و تعليمى نيز بسيار دیده می شود.
100.
منظور از "مشرك" كه در قرآن آمده است و بايد به مجازات برسد كيست؟
پاسخ: مشرك كسى است كه حق را بخاطر منافع شخصى يا گروهى زير پا مى گذارد و عدالت و انسانيت را دستخوش هواهاى خود
مى كند. مشرك از ديدگاه فلسفى كسى است كه غير خدا را در امور عالم شريك مى داند. آن شرک که تنها در عقیده ظاهر می شود موجب مجازات نیست بلکه موجب راهنمایی و هدایت است.