«فردوسی چراغ افروز خرد،فرهنگ و زبان»
فردوسي افزون بر اينكه "چراغ فروزان خرد" را در پيش پاي آدميان نهاد ، و اهريمن تاريكي را بدان دور كرده ، و افزون بر اينكه "چراغ فرهنگ اهورايي" ايران باستان و آئين هاي ديرينه اين مرز و بوم را كه از ديدگاه انديشه بر بنياد يگانه پرستي و جاودانگي
جان نهاده شده و در جايگاه رفتارها و پيوند ها بر پايه پندار نيك ، گفتار نيك و كردار نيك استوار است ، روشن نگاه داشته
همچنين "چراغ زبان پارسي" را كه مي رفت در توفان هاي سهمگين روزگار يكسره خاموش گردد چنان فروغي پايدار بخشيده كه تا زبان و فرهنگ در جهان هست زبان و فرهنگ پارسي نيز زنده خواهد بود و شاهنامه فرزانه طوس هر دم آن را جان تازه خواهد بخشيد و شگفتا از اين نامه نامور و اين آتش يگانه پرستي كه به يك فروغ سه چراغ خرد و فرهنگ و زبان را روشن كرده و خود بر جاودانگي خويش گواهي داده است:
بسي رنج بردم در اين سال سي
عجم زنده كردم بدين پارسي
بناهاي آباد گردد خراب
ز باران و از تابش آفتاب
پي افكندم از نظم كاخي بلند
كه از باد و باران نيابد گزند
جهان كرده ام از سخن چون بهشت
از اين بيش تخم سخن كس نكشت
نميرم از اين پس كه من زنده ام
كه تخم سخن را پراكنده ام
هر آنكس كه دارد هش و راي و دين
پس از مرگ بر من كند آفرين
برگرفته از سالنامه فردوسي همراه با گزيده شاهنامه به اهتمام دكتر حسين محي الدين الهي قمشه اي