از تمامی بارهای جان فرسا
که بر دل سنگینی می کند، برهاند.
ویلیام شکسپیر
"Music, the Healer"
Music can minister to minds diseased,
pluck from the memory a rooted sorrow,
raze out the written troubles of the brain, 
and with its sweet oblivious antidote,
cleanse the full bosom of all perilous stuff that weighs upon the heart.
William Shakespeare
□ بار غمی که خاطر ما خسته کرده بود
عیسی دمی خدا بفرستاد و برگرفت
حافظ
□ یا رسیلی بود اسرافیل را
کز سماعش پر برستی فیل را
سازد اسرافیل روزی ناله را
جان دهد پوسیده صد ساله را
مولانا
□ آن شنیدستی که در عهد عمر
بود چنگی مطربی با کرّ و فر
بلبل از آواز او بیخود شدی
یک طرب ز آواز خوبش صد شدی
مجلس و مجمع دمش آراستی
وز نوای او قیامت خاستی
همچو اسرافیل کآوازش به فن
مردگان را جان در آرد در بدن
مولانا
یکی از پیشنهادهای گوته این است که:
هر روز یک قطعه موسیقی خوب (از استادان بزرگ موسیقی) گوش کنید.
شعر از ویلیام شکسپیر
ترجمه و توضیح: حسین الهی قمشه ای
تصویر از Fra Angelico
www.drelahighomshei.com

آن زنگها خبر از مرگ تو می دهند.
جان دان
" Any Man’s Death Diminishes Me " 
Any man’s death diminishes me
Because I am involved in Mankind;
And therefore never send to know
For whom the bell tolls,
It tolls for thee.
John Donne
برگرفته از کتاب " در قلمرو زرین "
ترجمۀ حسین الهی قمشه ای

به جمع خويشانش بپيوندد
يا در راههاى آسمان به ميل خويش سير كند
و بتواند خود را به جریان هوا بسپرد یا بچرخد و فرود آيد
يا بر جريان اثيرى و غبارآلود نسيمى شناور شود
و بالهايش را كه دست الهى ساخته است
آسان و بى خيال با توانایی بگسترد
آنگاه بر شاخه درخت مهمان دوستى فرود آيد
و با ظرافت تمام بالهايش را ببندد
و بنشيند و آرام گیرد
و آسمان را كه جولانگاه شگفت انگيز اوست نظاره كند
اما میله های زندان همچنان
سخت و سنگین بر اندام او فشار می آورند
زیرا جای کافی ندارد
که حتی بالهای مسکینش را به راحتی از هم باز کند
از این رو سراسر روز ناله می کند
و به این سوی و آن سوی می جهد
و به هر میله سرسخت چنگ می زند
بدین امید که میله ای بشکند
و او بتواند در فضای آزاد و پراهتزاز بال گیرد.
افسوس که هیچ حرکتی رخ نمی دهد
مگر شست و شوی ملالت بار
در حیات پشتی زندان
که آنجا بال بال زند و پرپر شود
و امواج صوتی ناله و نوحه دلخراش او در هوا اوج گیرد.
اينديا راسل
" The Caged Bird "
to William Blake and Thomas Hardy
If singing could break bars
He would be free
Free to join his cousins
In the scented air
Or navigate the sky roads flowing home
Free to glide and swoop and turn
And drift upon the current
Of the hazy aether, free
To stretch, in careless strength,
Divinely fashioned wings then
Landing on the branches of a welcoming tree
To fold them neatly
Settle and survey his wondrous element, the sky
But prison bars press hard
Upon his body, No room to even
Open his poor wings - so all day
Long he sings and hops and clings
To each constricting
Bar, hoping
That one will break and let him out into the vibrant world
But nothing moves
Except dull washing
Flapping in the back yard of his prison
And the soaring sound waves of his terrible mourning song.
India Russell
□ ایندیا راسل شاعر معاصر انگلیسی که عشق افلاطونی دارد
و شعرش دعوت به زیبایی و دانایی و نیکویی است
و کدام نیکویی خوشتر از آزاد کردن اسیری است از زندان
یکی در بیابان سگی تشنه یافت
برون از رمق در حیاتش نیافت
کله دلو کرد آن پسندیده کیش
چو حبل اندر آن بست دستار خویش
به خدمت میان بست و بازو گشاد
سگ ناتوان را دمی آب داد
خبر داد پیغمبر از حال مرد
که داور گناهان از او عفو کرد
سعدی، بوستان
من نگویم که مرا از قفس آزاد کنید
قفسم برده به باغی و دلم شاد کنید
ملک الشعرای بهار
□ این شعر به ویلیام بلیک و توماس هاردی هدیه شده است.
شعر از اينديا راسل، برگرفته از کتاب "The Kaleidoscope of Time "
ترجمه و توضیح: حسین الهی قمشه ای
www.drelahighomshei.com

ویلیام شکسپیر
" How Sour Sweet Music Is "
How sour sweet music is
When time is broke and no proportion kept!
So is it in the music of men's lives.
William Shakespeare
□ شکسپیر در آثار خود مکرر به این نکته اشاره کرده که زندگی ما، همچون یک قطعه موسیقی، نیازمند وزن و آهنگ و هم آهنگی است و اگر سیم انسانیت از کوک بیفتد زندگی زشت و ناخوش می شود و رو به فساد می رود.
برگرفته از کتاب " در قلمرو زرین "
ترجمه و توضیح: حسین الهی قمشه ای
نقاشی اثر John Melhuish Strudwick See Less

برگرفته از کتاب " در صحبت قرآن "
به قلم حسین الهی قمشه ای

قطره ای که نیکی نام داشت،
و استوار و یکنواخت،
به سوی ابدیت می شتافت؛
و دریایی بی کران، که بدی نام داشت
و سرگشته و پریشان، با شتاب می کوشید
که خود را پنهان کند، گم شود و بمیرد.
□تاگور شاعر معروف هندی گفته بسیار کوتاهی دارد که مضمون لطیفه قرآن را در باب کثرتِ بَدان و تنهاییِ خوبان به زیبایی تمام بیان کرده است:
اگر گلی تنها باشد
نیاز نیست به خارهای بسیاری که گرد هم آمده اند حسادت کند.
برگرفته از کتاب " در صحبت قرآن "
به قلم دکتر الهی قمشه ای
نقاشی اثر Dragan Ilic Di-Vogo