یا رادیوها، فیلمها و گرامافونها
دی. اچ. لورنس

Machines and Monkeys
For God’s sake, let us be men
Not monkeys minding machines
Or sitting with our tails curled
While the machines amuses us,
The radio or film or gramophone.
D.H. Lawrence

برگرفته از کتاب "در قلمرو زرین"
به قلم حسین الهی قمشه ای

آن معشوق که مایۀ رشد عشق بود به راه خود می رود
و عشق را تنها می گذارد.
آلفِرد تنیسن
شیدا از آن شدم که نگارم چو ماه نو
ابرو نمود و جلوه گری کرد و رو ببست
حافظ

Love, the Lover and the Beloved
God gives us love, Something to love
He lends us; but, when love is grown
To ripeness, that on which it throve
Falls off, and love is left alone.
Alfred Tennyson

شعر از آلفِرد تنیسن
ترجمه و توضیح: حسین الهی قمشه ای
www.drelahighomshei.com

و صبح و شام تسبیح تو می گویند
کس را به من اعتنایی نیست
و شأن و مرتبه ای در جهان هستی ندارم
اما اگر خود را به تو اضافه کنم
و بندۀ تو خوانم و تو نیز این بندگی را بپذیری
و مرا بندۀ خود خوانی و نام خود را بر من نهی،
ناگاه از منتهای گمنامی به کمال شهرت می رسم
و از فرش تا عرش و از ماهی تا ماه،
مرا عزیز و گرامی خواهند داشت
و فلک و ملک مرا سلام خواهند گفت:
با فلک از راه شگرفی درآی
تات شگرفانه درافتد به پای
نظامي

زیرا از آن پس هر کجا روم همه گویند این بندۀ اوست،
این عاشق اوست، این مست و مخمور اوست:
عَلَمی به دست مستی دو هزار مست با وی
به میان شهر گردان که خمار شهریارم
مولانا

برگرفته از کتاب "کیمیا_9"
به قلم حسین الهی قمشه ای

و اهریمن از فرود
به تماشای او می نشیند
و هر یک او را به خود می خوانند
و او در این میانه تنها و آزاد می ماند
تا به کدام سو روی آورد.
در این هنگام روح بیدار می شود
و آغاز به روییدن می کند
و نبرد را در سراسر زندگی ادامه می دهد
و تا حیات دیگر دمی از شکفتن و رویش باز نمی ایستد.
رابرت براونینگ
سخن براونینگ این است که
آدم شدن ما در گرو مبارزه با دیو است
و سیر کمالی و شکوفایی کامل ما
در گروِ همین مبارزه است.
دیو می خواهد آدمی را در اسارت خود نگه دارد
و به همین دلیل هرکه عزم گریز کند
فریاد بر می آورد و او را می ترساند:
چون تو عزم دین کنی و اجتهاد
دیو بانگت برزند اندر نهاد
که مرو آنجا ببندش، ای غوی
که اسیر فقر و درویشی شوی
مثنوی
وقتی آدمی در برابر دیو قد علم می کند
نه تنها دیوها، که فرشتگان نیز او را حساب می آورند
و همه استعداد های خفتۀ آدمی در این مبارزه بیدار می شود
و آغاز به رشد و شکفتن می كند.

When the fight begins within himself
A man's worth something. God stoops o'er his head
Satan looks up between his feet – both tug –
He's left, himself, i' the middle: the soul wakes
And grows. Prolong the battle through his life'
Never leave growing till the life to come.
Robert Browning

شعر از "رابرت براونینگ"
ترجمه و توضیح: حسین الهی قمشه ای
مينياتور اثر سلطان محمد
www.drelahighomshei.com

و به رغم غروری که آدمی را گرفته است
و به رغم این عقل خطاکارِ پُرچون و چرا
یک حقیقت، چون آفتاب، روشن است
و آن این است که هرچه هست همه در جای خود نیکوست
الکساندر پوپ
جهان چون چشم و خطّ و خال و ابروست
که هر چیزی به جای خویش نیکوست
گلشن راز شبستری
نیست در دایره یک نقطه خلاف از کم و بیش
که من این مسأله بی چون و چرا می بینم
حافظ
حرفی به غلط رها نکردی
یک نکته در او خطا نکردی
نظامی
هر چیز که هست آنچنان می باید
ابروی تو گر راست بُدی کج بودی
ناشناس

All is Well with the World
All Nature is but art, unknown to thee
All chance, direction, which thou canst not see
All discord, harmony not understood
All partial evil, universal good
And spite of pride, in erring reasons's spite
One truth is clear; whatever is, is right
Alexander Pope

بر گرفته از کتاب "در قلمرو زرین"
به قلم حسین الهی قمشه ای

جنگ مسلمانان در راه خدا تنها با کسانی است که
با آنها به جنگ برخاسته اند
و بدیهی است که هر قومی را حق دفاع است
امّا بی درنگ در آیه آمده است که
شما مسلمانان به حقوق ایشان و آزادی ایشان تجاوز نکنید
و در مخاصمت نیز بیش از حدود دفاع
به دشمنی و تجاوز نپردازید
که خداوند تجاوزکاران را دوست نمی دارد
و نیز در آیۀ بعد آمده است که
اگر ایشان یعنی کافران دست از جنگ برداشتند
و به کار مخاصمت پایان دادند شما نیز پایان دهید
امّا تا هنگامی که فتنه و تجاوز از جانب ایشان هست
بدان مقدار با ایشان مقابله کنید که فتنه از میان برخیزد
و عدالت و صلح برقرار شود
و باز در پایان آیه می فرماید
اگر آنها بس کردند شما نیز بس کنید
زیرا دشمنی و جنگ و جدال جز با متجاوزان نخواهد بود.

برگرفته از کتاب "در صحبت قرآن"
به قلم حسین الهی قمشه ای

بابا طاهر
در پهنۀ بی کران ادب پارسی که
هر دیاری را شهریاری دیگر است،
مُلکِ ترانه را به طاهر عریان بخشیده اند
و اکنون هزار سال است که
طاهر بر او رنگ ترانه های روستایی که
همان دشت و صحرا و کوه و دریاست
تکیه زده و هیچکس را با او لاف همسری
و سودای برابری نبوده است.
ترانه های طاهر را می توان پیشرو
غزل عاشقانۀ عرفانی
و طلیعۀ سبک عراقی دانست.

بر گرفته از کتاب "مقالات"
به قلم حسین الهی قمشه ای
تصویر: آرامگاه بابا طاهر در همدان