عیسی بن مریم گفت: پروردگارا، ما را از آسمان مائدهای بفرست تا این روز برای ما و آیندگان عید مبارکی گردد و آیتی از رحمت تو باشد که تو بهترین روزیدهندگانی(مائده: ۱۱۴)
□ این دعایی است که شایسته است همه مردمان به دل و زبان با پروردگار خویش زمزمه کنند و غیر از این مائدههای زمینی که
آنها نیز لطف و رحمت خداوند است، همچنین مائدهای از آسمان برای روح طلب کنند که روزی خاص آدمیان در آسمان است.
مائده آسمانی یا از جنس حکمت و معرفت و دانایی است چون دریافتنِ سرّ ِ قضای الهی و راههای قرب به حضرت حق و شیوههای آراستن خویشتن برای محبوب شدن نزد آن معشوق یگانه و نهایتاً محبوب شدن در دلهای مردمان.
دو برادر بودند و مادری.
هر شب یک برادر به خدمت مادر مشغول شدی،
و یک برادر به خدمت خداوند.
آنکه به خدمت خداوند بودی
جهان زیباتر از آن است
که فرزند بخت و اتفاق باشد
بلکه بی گمان فرزند بینش و دانایی است
زیرا ذرات پراکنده و سرگردان، که بی مقصود در هم آمیزند،
این دنیای خاکی
و آن هفت سیاره افلاکی
بلکه افق فرازین آفرینش
در پیش من سر فرود میآورند
بگذار ابلهان و بیخردان
بر گونه های "حکومت" و نامها که بر آنها نهادهاند
باهم به کشمکش برخیزند،
اما آن گونه که بهترین شیوه
حافظ از دست مده دولت این کشتی نوح
ورنه طوفان حوادث ببرد بنیادت
حافظ
□ کشتی نوح حلقه مردان خداست که هرکسی با ایشان نشیند از غرقاب کثرت و طوفان حادثات در امان ماند. خطاب حافظ به ظاهر با خویشتن است اما بدین بهانه که با خویش سخن می گوید، همگان را به کشتی نوح رهنمون شده است و به حقیقت کشتی نوح خود حافظ است و ادبیات قدسی و روحانی شاعران و بزرگان جهان.
اگر ماهرویان چشمهای خود را
به طنّازی و دلبری
در چشمخانه بگردانند
طرفی نخواهند بست