گفت: آری، که کسی دیگر دعوت کند و تو را ناخوش آید،
نشان آن باشد که دعوت به خویشتن کرده باشی.

بر گرفته از پیشگفتار کتاب "گزیدۀ منطق الطیر"
اثر فریدالدین محمد عطار نیشابوری
تلخیص، مقدمه و شرح حسین الهی قمشه ای
مینیاتور اثر بدر الدین هلالی

و هنگامی که یکی از آن دو در کنارت نشسته است، بیاد آر که آن دیگری نیز در بستر تو به خواب رفته است.
و همانا که تو چون دو کفه‌ی ترازو میان شادی و غم آویخته‌ای
و تنها هنگامی که به کلی تهی باشی دو کفه در حال توازن کنار هم خواهند بود.
اما وقتی که خزانه دار هستی تو را برمی‌دارد تا زر و نقره‌ی خویش را بسنجد، در آن هنگام بناچار دو کفه‌ی غم و شادی تو بالا و پایین می‌رود.
جبران خلیل جبران

""On Joy And Sorrow
Some of you say, “Joy is greater than sorrow,”
and others say, “Nay, sorrow is the greater.”
But I say unto you, they are inseparable.
Together they come, and when one sits alone with you at your board,
remember that the other is asleep upon your bed.
Verily you are suspended like scales between your sorrow and your joy.
Only when you are empty are you at standstill and balanced.
When the treasure-keeper lifts you to weigh his gold and his silver, needs must your joy or your sorrow rise or fall.
"Kahlil Gibran"

برگرفته از کتاب "پیامبر"
ترجمۀ حسین الهی قمشه ای
نقاشی اثر John Keaton

بخاطر مهری که ما را به هم پیوند داده است
بخاطر آرامشی که امروز به ما ارزانی داشته ای
و بخاطر امیدی که با آن به استقبال فردا می رویم.
"رابرت لویی استیونسن"

Lord, behold our family here assembled.
We thank Thee for this place in which we dwell;
for the love that unites us;
for the peace accorded us this day;
for the hope with which we expect the morrow.
Robert Louis Stevenson""

دعای گوشه نشینان بلا بگرداند
چرا به گوشه چشمی به ما نمی نگری
حافظ

برگرفته از فصلنامه چلیپا (1)
متن انگلیسی: رابرت لویی استیونسن
ترجمه و توضیحات: حسین الهی قمشه ای
نقاشی اثر: Georges Lemmen

دشت پر از مروارید شبنم
چکاوک در پرواز
حلزون بر خار
و خدا در آسمان
و همه کار جهان درست و بسامان.
"رابرت براونینگ"

"The Year's at the Spring"
The year's at the spring,
And day's at the morn;
Morning's at seven;
The hill-side's dew-pearled;
The lark's on the wing;
The snail's on the thorn;
God's in his Heaven -
All's right with the world!
"Robert Browning"

اکنون که جهان را به خوشي دسترسي است
هر زنده دلي را سوي صحرا هوسي است
بر هر شاخي طلوع موسي دستي است
در هر نفسي خروش عيسي نفسي است
خیام

بهار آمد که هر ساعت رود خاطر به بستانی
چو بلبل در خروش آیند هر مرغی به دستانی
دم عیسی است پنداری نسیم باد نوروزی
که خاک مرده می یابد از او روحی و ریحانی
سعدی

ای نوبهار خندان، از لامکان رسیدی
چیزی به یار مانی، از یار ما چه دیدی
خندان و تازه رویی، سرسبز و مشک بویی
همرنگ یار مایی، یا رنگ از او خریدی
مولانا

اِشکوفه لب گشاد که هنگام بوسه گشت
بگشاد سرو دست، که وقت کنار شد
مولانا

بر عروسان چمن بست صبا هر گهری
که به غواصی ابر از دل دریا برخاست
سعدی

مژدگانی که گل از غنچه برون می‌آید
صد هزار آقچه ریزند درختان بهار
سعدی

کبک ناقوس‌زن و "شارَک" سنتورزن است
فاخته نای‌زن و بط شده طنبورزنا
"پردهٔ راست" زند "نارو" بر شاخ چنار
"پردهٔ باده" زند قمری بر ناروَنا
از فروغ گل اگر اهرمن آید بر تو
از پری باز ندانی دو رخ اهرمنا
منوچهری

آمد بهار خرم و آمد رسول یار
مستیم و عاشقیم و خماریم و بی‌قرار
مولانا

ای بهار، تو نامه ای هستی که من برای او می نویسم.
ویکتورهوگو

موکب فرخنده بهار
همچون قافلهٔ روم و چین
بر دشت و دَمَن خیمه افراشت
و صد هزاران هدیه های الوان از زر و سیم و دُرّ و مرجان
در زیر پای همگان افشاند،
با گنجهایی از حکمت سلیمان و پندهایی از پیر مغان
و مژدهٔ جان بخش جاودانگی و فرخندگی
و مهربانی و فرزانگی و:

گدا چرا نزند لاف سلطنت امروز
که خیمه سایه ابر است و بَزمگه لب کِشت
حافظ

از این رو:
بخواه دفتر اشعار و راه صحرا گیر
چه جای مدرسه و بحث کشف "کشّاف" است
حافظ

وقت آن است که مردم ره صحرا گیرند
خاصه اکنون که بهار آمد و فروردین است
سعدی

ایّام را مبارک باد از شما، مبارک شماييد
ايّام می‌آيد تا به شما مبارک شود
شمس تبریزی
حسین الهی قمشه ای
نوروز1394
www.drelahighomshei.com

و جان من از تبعیدگاه خود در جزایر مرگ،
با شادمانی، به تن باز خواهد گشت و در شریانهای من جاری خواهد شد.
من باور دارم که اگر مرده باشم
و تو پای بر قلب بی جانِ من نهی
و ندانی که از بخت و اتفاق بر کدام کلوخ بیچاره پای نهاده ای،
قلبِ من به ناگاه به برکت پای آن کس که او را پیوسته عاشق بوده است،
جان می گیرد و گرم و لطیف و پرهیجان، با اخلاص تمام در عشق تو
ضربان همیشگیش را از سر خواهد گرفت.
"ماری اَشلی تاونْسِند"

"Creed"
I believe if I should die,
And you should kiss my eyelids where I lie
Cold, dead, and dumb to all the world contains,
The folded orbs would open at thy breath,
And from its exile in the Isles of Death
Life would come gladly back along my veins.
I believe if I were dead
And you upon my lifeless heart should tread
Not knowing what the poor cold chanced to be
It would find sudden pulse beneath the touch
Of him it ever loved in life so much
And throb again – warm, tender, true to thee.
"Mary Ashley Townsend"

بر سر تربت من با می و مطرب بنشین
تا به بویت زلحد رقص کنان برخیزم
حافظ

بعد صد سال اگر بر سر خاکم گذری
سر برآرد زگِلَم رقص کنان عظمِ رمیم
"عظمِ رمیم" یعنی "استخوان پوسیده"

برگرفته از کتاب "در قلمرو زرین"
به قلم حسین الهی قمشه ای

آن لحظه که دانستیم ما را به دروغ فریفته است،
چگونه است که اینجا خود بدین کار زشت مبتلا شده ایم.
اینها و هزاران خاطره تلخ و شیرین دیگر را به یاد آوریم
در صحبت جان میلتون انگلیسی که داستان ما را
به الهام الهۀ شعر از آغاز بر ما حکایت کرد
یا در صحبت مولانا که همین خاطرات را در قصه های کوتاه
و اشارات گاه و بیگاه در دل ما زنده می کند که:

جان های خلق پیش از دست و پا
می پریدند از وفا سوی صفا
چون به امر «اهبطوا» بندی شدند
حبس خشم و حرص و خورسندی شدند

برگرفته از کتاب "365 روز با سعدی"
به قلم حسین الهی قمشه ای

تا ژرفای دوزخ را آرامش می بخشی
و ببرهای وحشی خونریز را رام می کنی
و طوفانهای شیر صولت را
با نغمه های روح گدازت فرو می نشانی و می نوازی
از فراز این افلاک سرودخوان و نغمه سرا فرود آی
و هر دم پایین و پایین و پایین تر خرام
تا به جایگاه فُرودین آدمیان در رسی
و چنانکه گوشهای ما را به جادوی خویش از دور مسحور کرده ای
روحهای ما را نیز از رایحه حضورت سرمست گردان.
"رابرت هریک"

"Queen of Heaven"
Music, thou queen of heaven, care-charming spell
That strik'st a stillness into hell
Thou that tam'st tigers, and fierce storms that rise
With thy soul-melting lullabies
Fall down, down, down, from those thy chiming spheres
To charm our souls, as thou enchant'st our ears
“Robert Herrick”

پس حکیمان گفته اند این لحن‌ها
از دوار چرخ بگرفتیم ما
ما همه اولاد آدم بوده ایم
در بهشت آن لحنها بشنوده‌ایم
گرچه بر ما ریخت آب و گل شکی
یادمان آید از آنها اندکی
مولانا

لذت بردن ما از موسیقی نشان خاطرات مبهمی است
که از موسیقی آسمانی در ساحت های پیشین داشته ایم.

شعر از رابرت هریک
ترجمه و توضیحات: حسین الهی قمشه ای
منبع: www.drelahighomshei.com