و پیروزی نور بر تاریکی
و پیروزی پری بر اهرمن
و آفتاب بر زمهریر
و بهار بر زمستان
علم دولت نوروز به صحرا برخاست
زحمت لشگر سرما ز سر ما برخاست
سعدی
و:
اشکوفه لب گشاد که هنگام بوسه گشت
بگشاد سرو دست که وقت کنار شد
زنده شدند بار دگر کشتگان دی
تا منکر قیامت بی اعتبار شد
مولانا
سنت ها و آیین های نوروزی ما
همه از این پیروزی ها سخن می گویند:
عمو نوروز مژده جوانی جاوید می دهد
که پیروزی ابدیت بر زمان است
و چهارشنبه سوری همه سور و جشن و سرور است
که "آتشی که نمیرد همیشه در دل ماست"
همان آتش پرومته و شعله طور
که هوشنگ از سنگ برآورد و:
بگفتا فروغی است این ایزدی
پرستید باید اگر بخردی
فردوسی
و پرستیدن آن آتش پرستاری از فروغ ایزدی
و مهرورزی با پندار، گفتار و کردار نیک است
و سیزده بدر روزی خجسته و فرخنده است
که پیروزی سلیمان داد و دهش را
بر دیو بیداد و اهریمن بی بنیاد
جشن می گیرد.
پیام نوروزدر فرهنگ ایران
و جان سخن همه فرهیختگان جهان
این است که:
دست ها را بر هم زنید و شادی کنید
و شادی های خود را با هر که توانید در میان آورید
و از شراب عشق و مهر گیاه مهربانی
به یکدیگر ارمغان دهید
ارمغان هایی متبلور در صورت سکه ای زرین
یا دسته ای از گل و نسرین
با کتابی نورافشان و مهرآفرین
یا اگر هیچ نباشد
بارش مهری
و تابش آفتاب لبخندی.
بدین سان نوروز را تا پایان بهار بکشانید
و بهار را تا عمر بلند صد ساله ادامه دهید
تا به راستی بگویند که شما را
صد سال باشد به این سالها
سالهایی با 365 روز بالنده و سازنده
که هر روزش چون چنگ به بیست و چهار سیم آواز خواند
و ترانه یکصد و بیست و چهارهزار پیامبر را
در گوش زمزمه کند که:
صبا به تهنیت پیر می فروش آمد
که موسم طرب و عهد عیش و نوش آمد
به گوش هوش نیوش از من و به عشرت کوش
که این سخن سحر از هاتفم به گوش آمد
ز فکر تفرقه باز آی تا شوی مجموع
بحکم آن که چو شد اهرمن سروش آمد
حافظ
و درود بر عشرت جویان راستین جهان باد

حسین الهی قمشه ای
نوروز 1393
طراحی دیجیتال "هر روزتان نوروزتان" از حسین الهی قمشه ای

خود از هر خطیبی گویاترند.
این ستارگان، با فروغ بی پایان،
همه لب فرو بسته اند،
و تپه ها و دشتها دم فرو برده اند،
اما همه بی زبان از خدا سخن می گویند.
چارلز هنسن تاون

Silence
I need not shout my faith. Thrice eloquent
Are quiet trees and the green, listening sod;
Hushed are the stars, whose power is never spent;
The hills are mute: yet how they speak of God!
Charles Hanson Towne (1877-1949)

برگرفته از کتاب "در قلمرو زرین"
به قلم حسین الهی قمشه ای

ما جهان و جهانیان را وداع گفته ایم
و هست و نیست جهان را در قمار زندگی باخته ایم
و با این همه، جهان از ما شوقِ بینش و شورِ جنبش می یابد
و بردوام از گفت ما به هیجان و لرزش می آید.
آرتور اوشاگنسی – شاعر انگلیسی قرن نوزدهم

We are the music-makers, 
And we are the dreamers of dreams, 
Wandering by lone sea-breakers, 
And sitting by desolate streams. 
World-losers and world-forsakers, 
Upon whom the pale moon gleams 
Yet we are the movers and shakers, 
Of the world forever, it seems.
“Arthur William Edgar O'Shaughnessy”

برگرفته از کتاب «گنجینه آشنا»
به قلم حسین الهی قمشه ای

عماد خراسانی
که:
در بهاران جامه از تن برکَنید
تن برهنه جانب گلشن روید
مولانا
که:
تا کی از خانه هین ره صحرا
تا کی از کعبه، هین در خمّار
سنایی
بعد از این دست من و دامن سرو و لب جوی
خاصه اکنون که صبا مژده فروردین داد
حافظ 
من نیز می خواستم فراخوان باباطاهر را
به سبزه و صحرا و کوه و دشت و دریا
و عشق و عاشق و معشوقِ زیبا
به گوشِ شما برسانم. 
اما در خاطرم آمد که ترانه های باباطاهر
در کتاب گنجینه آشنا آمده است و همگان در همه جا
بدان خمخانه شراب آتشین راه دارند،
پس خوشتر آن دیدم که 
شاهدان زیبارویی از فرهنگ روستایی اسپانیا 
که آنها را کوپلا می نامند
بی هیچ سیر و سفر
و بی هیچ پرواز و روادید
به جمع شما فراخوانم
کوپلا نوعی چهار پاره یا رباعی است
که نام هیچ شاعری بر آنها نیست.
آنها نیز مانند باباطاهر از نکته های نامکرر
عشق و زیبایی سخن می گویند و ترانه می خوانند:
*
فردا سر پلکان خانه ات
نشانی نصب خواهم کرد
و روی آن خواهم نوشت:
این راه به بهشت می رود
*
چهره سفیدت مانند باغی است
که سراسر آن برف باریده است
تنها سه گل سرشان را از زیر برف بیرون کرده اند
یک دهان 
و دو چشم 
*
دستت را به من بده
تا بدانجا رویم که باهم گریه کرده بودیم
و آن مرواریدها را که آنجا ریختیم جمع کنیم و بیاوریم
*
ما همچون دو درختیم 
که زندگی، ما را از هم جدا کرده است
جاده ای از میان ما می گذرد
اما شاخ و برگ های ما می توانند
در آسمان یکدیگر را در آغوش گیرند
*
وقتی دیدمت که از دور می آیی
به دلم گفتم
چه سنگ کوچک زیبایی
برای لغزیدن
*
در باغِ پادشاه باغبان بودم
وقتی گلها شکوفا شدند
باغبان دیگری آوردند
*
می گویند سیاه، رنگ غم و ماتم است
من می گویم درست نیست
زیرا چشمان تو سیاه است
و همه شادی های من در آنجاست
*
چشم تو آبی است
به رنگ آسمان
و همان آسمان از تو حساب خواهد گرفت
از آن فتنه ها که با چشمانت می کنی
*
آنکه شور آواز در سر دارد
خوشتر است زمانی بخواند که دلش در هوای یاری به درد آمده باشد
زیرا در این حال اگر از هنر آواز خواندن هیچ نداند
همان درد جای هنر را خواهد گرفت
* 
عشق تو چون برکه است
و عشق من همچون چشمة آب
وقتی آفتاب بالا می آید
برکه خشک می شود
اما چشمه همچنان جوشان خواهد بود
*
ای معشوق اگر به سفر می روی؟
برو، خدا به همراهت
اما بهوش باش که در راه
از چشمة فراموشی آب ننوشی
* 
Inglis & Stewart:Adventures in World Literature 
ترجمه حسین الهی قمشه ای
www.drelahighomshei.com

نغمات و ناله های ژرف خزانی خواهد آفرید ...
از لبان من شیپوری بنواز و به صفیر آن زمین خفته و زمینیان بی خبر را
از پیام رسالت من آگاه کن
وقتی خزان و زمستان می رسد
آیا بهار می تواند دور باشد؟
شِلی

برگرفته از کتاب «سیصدوشصت و پنج روز در صحبت قرآن»
به قلم حسین الهی قمشه ای
نقاشی «شب پرستاره» اثر ونسان ون گوگ

برگرفته از کتاب « سیصدوشصت و پنج روز در صحبت مولانا»
به قلم حسین الهی قمشه ای
نقاشی اثر Goya نقاش اسپانیایی قرن هجدهم و نوزدهم

و آن دیوانة حُسن و ملاحت
و دردانة علم و حکمت
در گوش ما زمزمه خواهد کرد که:
" با ماهرخی اگر نشستی خوش باش "
و او خود خورشیدرُخی است
که چون کیخسرو روز باده در جام دشت و صحرا می ریزد
و چون منادی سحرخیزان آوازة نوش نوش او 
همه را به جوش و خروش می آورد.
رباعیات او گاه نه یک رباعی و نه یک غزل
بلکه یک دیوان کامل شعر است
که شراب هزار میخانه حکمت را
در جام کوچک یک چهارپاره به شما تعارف می کند:
ای دل همه اسباب جهان خواسته گیر
باغ طربت به سبزه آراسته گیر
وآنگاه بر آن سبزه شبی چون شبنم
بنشسته و بامداد برخاسته گیر

برگرفته از پیشگفتار کتاب " گنجینه آشنا "
به قلم حسین الهی قمشه ای
خط چلیپا اثر میرعمادالحسنی
خوشنویس دوره صفوی